Τα τελευταία 30 χρόνια ζω μόνιμα στην πανέμορφη Σάμο.
Τον περασμένο Οκτώβρη, ένας μεγάλος σεισμός άλλαξε τη ζωή μας. Η γειτονιά μας, άδειασε λόγω της επικινδυνότητας του καμπαναριού της εκκλησίας της Παναγίας. Ο Πίπης, πάνω σε έναν κάδο του δήμου, φώναζε πεινασμένος. Έτσι γεννήθηκε αυτό το παραμύθι, που όμως είναι μία αληθινή ιστορία. Θέλω να το αφιερώσω στην φίλη μου την Joke, που ασχολείται με τα αδέσποτα γατάκια της Ανατολικής Σάμου και μαζί της, εθελοντικά, μπορώ κι εγώ να τα φροντίζω.
Επίσης, αφιερώνω, αυτό το παραμύθι, σε όλους όσους μας υποστηρίζουν, σε όλους όσους αγαπούν και σέβονται όλα τα ζωάκια που χρειάζονται τη βοήθειά μας και ζούνε μαζί μας πάνω σε αυτήν τη γη. Πιο πολύ όμως, αφιερώνω αυτό το παραμύθι, σε όσους δεν τα αγαπούν και δεν διστάζουν να ασκήσουν βία εναντίον τους, ελπίζοντας σύντομα να αλλάξουν στάση.
Είμαστε όλοι, κομμάτια της ίδιας αλυσίδας.
Τέλος ευχαριστώ τον εκδοτικό οίκο ‘’Ηλιαχτίδα’’ που μου έδωσε αυτήν την πρώτη ευκαιρία.