Η Δέσποινα Φίλιου είναι συγγραφέας παιδικού βιβλίου-παραμυθιού. Έχει λάβει μέρος με βιβλία της στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Φρανκφούρτης και στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης. Παρουσιάσεις παραμυθιών της έχουν πραγματοποιηθεί σε βιβλιοθήκες, παιδικούς σταθμούς και νηπιαγωγεία.
Πότε και πως έγινε η διαμόρφωση σας ως συγγραφέα;
Άρχισα να ασχολούμαι με τη συγγραφή παραμυθιών πριν δέκα χρόνια, ξεκινώντας να γράφω ένα κείμενο εντελώς ξαφνικά μια χειμωνιάτικη νύχτα. Τελικά το κείμενο έγινε ένα όμορφο παραμύθι, που ήταν η πρώτη μου ηλεκτρονική έκδοση. Μετά απ’ αυτή την απόπειρα, μου βγήκε μια έντονη επιθυμία το παραμύθι μου να βρίσκεται σε παιδικά χεράκια και όχι μόνο στη ψυχρή οθόνη ενός υπολογιστή. Η συνέχεια, όπως καταλαβαίνετε ήταν η έντυπη έκδοση των βιβλίων μου που σήμερα ο αριθμός τους είναι πάνω από είκοσι!
Τι ήταν το πρώτο που γράψατε; Από που αντλείτε έμπνευση;
Το πρώτο μου παραμύθι ήταν “Η μικρή Μπουμπού και ο Μοναχούλης”. Είναι μια όμορφη ιστορία που διηγείται τη φιλία δύο παιδιών στην Ονειρούπολη. Αγγίζει παραμυθένια το θέμα της αναδοχής και της υιοθεσίας. Και βάζει τα παιδιά να προβληματιστούν και να απαντήσουν στο εξής: ” Όταν οι άνθρωποι μετανιώνουν αξίζει να τους δίνουμε μια δεύτερη ευκαιρία;” Εμπνευστές μου είναι τα ίδια τα παιδιά και η αγάπη μου γι’ αυτά.
Στο βιβλίο σας «Καρφοδεκάρας Α.Ε.» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οσελότος μιλάτε εκτός των άλλων για τις ανθρώπινες σχέσεις, πιο συγκεκριμένα για τις οικογενειακές σχέσεις της κλασικής Ελληνικής οικογένειας εστιάζοντας σε μια από τις αρρώστιες που παθαίνει η ψυχή του ανθρώπου,τη φιλαργυρία. Γιατί δώσατε στον ηρώα σας αυτή τη «νόσο;»
Όντως η φιλαργυρία είναι αρρώστια και δυστυχώς η τσιγκουνιά επεκτείνεται πέραν της τσέπης και στα συναισθήματα, και αυτό είναι το τραγικότερο. Μέσω του ήρωα μου ήθελα να διακωμωδήσω αυτή την αρρώστια “την τσιγκουνιά”, έτσι ώστε αν κάποιος αναγνώστης ταυτιστεί με τον ήρωα να προβληματιστεί ενδεχομένως για τη δική του παρόμοια συμπεριφορά.
Παρακολουθούμε τη ζωή, τις σχέσεις της οικογένειας του Καλλικράτη και της Φιλίτσας μέσα από χιουμοριστικές καταστάσεις και περιπέτειες. Παρατηρούμε όμως και ένα καθαρά ελληνικό φαινόμενο, την συνεχή εμπλοκή των γονέων στη ζωή του ενήλικου παιδιούτους.Πως σχολιάζετε αυτό το φαινόμενο το οποίο αποτελεί μια πραγματική κατάσταση που όντως βιώνουν τα παιδιά των Ελληνικών οικογενειών;
Η εμπλοκή των γονέων στη ζωή των ενήλικων παιδιών τους, κατά τη γνώμη μου είναι νοσηρή. Συμβαίνει δυστυχώς κατά κόρον στην ελληνική οικογένεια! Η στάση των γονέων πρέπει να είναι υποστηρικτική , όταν χρειάζεται και σε καμιά περίπτωση παρεμβατική. Πρέπει να αφήνουν τα παιδιά τους να πετάξουν με τα δικά τους φτερά, έτσι ώστε να δυναμώνουν και να γίνονται υπεύθυνοι άνθρωποι.
Τι είναι αυτό που δεν «αφήνει» πολλούς γονιούς να «αφήσουν» τα παιδιά τους να ζήσουν τη ζωή τους και συνεχώςαπαιτούν να έχουν λόγο σε αυτή;
Η αγάπη, μάλλον η λάθος αγάπη και η πεποίθηση ότι είναι γνώστες των πάντων, “ξερόλες” και προσπαθούν μέσω της δικής τους εμπειρίας να βοηθήσουν τα παιδιά τους. Τα θεωρούν πάντα μικρά σε όποια ηλικία και προσπαθούν να ζήσουν μέσα από τη ζωή των παιδιών τους, παρεμβαίνοντας.
Πιστεύετε πως αυτό μπορεί να αλλάξει;
Δύσκολο αλλά όχι αδύνατον. Θα αλλάξει βέβαια μόνο αν τα παιδιά βάλουν όρια στις παρεμβάσεις των γονιών τους. Άλλωστε στο διήγημα ” Καρφοδεκάρας Α.Ε” βλέπουμε τα όρια και τις αντιδράσεις των ηρώων.
Θεωρείτε τη φιλαργυρία το σοβαρότερο ελάττωμα σε ένα άνθρωπο και γιατί;
Ναι θεωρώ τη φιλαργυρία ένα απ’ τα σοβαρότερα ελαττώματα, γιατί φέρνει και συναισθηματική τσιγγουνιά και μιζέρια. Εκτός των άλλων ο φιλάργυρος δυσκολεύει και τη ζωή της οικογένειας του, όπως βλέπουμε στις ζωές των ηρώων του βιβλίου μου.
Ποια ήταν η αφορμή για τη έμπνευση αυτής της ιστορίας;
Ένα πρόσωπο στο ευρύτερο συγγενικό μου περιβάλλον. Κάποια γεγονότα που αναφέρονται στο βιβλίο είναι αληθινά! Βέβαια υπάρχει και αρκετή μυθοπλασία.
Έχετε γράψει επίσης μια σειρά από παραμύθια,τελικά που γέρνει η ζυγαριά και γιατί παραμύθι; Τι σας έλκει σε αυτό;
Ναι έχω γράψει αρκετά παραμύθια και η ζυγαριά γέρνει προς αυτά. Όλα τα παραμύθια μου, εκτός από διασκεδαστικά είναι και διδακτικά. Είναι η επιθυμία μου να διδάξω στα παιδιά με παραμυθένιο τρόπο έννοιες όπως είναι η φιλία , η αγάπη ο σεβασμός κ. λ. π.
Το βιβλίο συνοδεύεται από ένα cd οι στίχοι του οποίου είναι δικοί σας, είναι μια άλλη ιδιότητα σας αυτή, είναι η πρώτη σας απόπειρα ή το έχετε επαναλάβει και στο παρελθόν;
Δεν είναι η πρώτη μου απόπειρα. Όλα τα παραμύθια μου περιλαμβάνουν CD με παιδικούς στίχους, τους οποίους γράφω εγώ, ανάλογα με το θέμα. Αυτή τη φορά όμως ο στίχος των έξη τραγουδιών που περιέχει το CD αφορά μεγάλους και όχι παιδιά! Δεν θα αποκαλούσα τον εαυτό μου “στιχουργό”, απλά είμαι μια παραμυθού που προσπαθώ στη πορεία των χρόνων να γίνομαι καλύτερη! Τώρα αν αρέσει και ο στίχος μου, θα είμαι διπλά ευχαριστημένη. Θα κριθώ απ’ τους μικρούς και μεγάλους αναγνώστες μου.
Γιατί γράφετε; Τι προσδοκάτε μέσα από τη γραφή;
Μου αρέσει να καταθέτω την ψυχή μου και τις σκέψεις μου σε ένα χαρτί, που του δίνω ψυχή δημιουργώντας στη συνέχεια ένα παραμύθι που μέσω των ηρώων μου διασκεδάζουν και ταυτόχρονα διδάσκονται τα παιδιά! Δεν προσδοκώ κάτι συγκεκριμένο, η αγάπη που μου δείχνουν τα παιδάκια στις παρουσιάσεις που κάνω, είναι για μένα τα πάντα!
Από ποιους συγγραφείς έχετε επηρεασθεί;
Δεν νομίζω ότι έχω επηρεαστεί από κάποιους συγγραφείς. Η φαντασία μου με συνοδεύει και με καθοδηγεί. Θαυμάζω πάρα πολύ βέβαια το μεγαλύτερο παραμυθά το Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.
Ποιες είναι οι επιλογές σας ως αναγνώστρια, τι διαβάζετε αυτή τη περίοδο;
Το διάβασμα μου άρεσε πολύ από τα παιδικά μου χρόνια. Διαβάζω όλα τα είδη βιβλίου, ανάλογα τη διάθεση, ξεκινώντας πάντα από το Κόμικς και το παραμύθι! Αυτή τη περίοδο ετοιμάζω το καινούργιο μου παραμύθι και δεν έχω χρόνο για διάβασμα.
Τι ετοιμάζετε για το μέλλον;
Ετοιμάζω το παραμύθι μου “Το μαγικό σπιτάκι του ήλιου”, που έχει βραβευτεί στον 7ο Λογοτεχνικό διαγωνισμό 2018, από τον όμιλο UNESCO.
Είναι ένα παραμύθι για τον εθελοντισμό. Θα περιλαμβάνει και CD με δικούς μου στίχους σχετικούς με το θέμα. Στις γιορτές του Πάσχα θα κυκλοφορήσει.
Και μια συμβουλή προς τους γονείς και τα παιδιά.
Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, ένας από τους πιο σπουδαίους ανθρώπους στην Ιστορία, πραγματική διάνοια, έλεγε για το παραμύθι:
Αν θέλεις το παιδί σου να γίνει έξυπνο, διάβασε του παραμύθια. Και αν θέλεις να γίνει ακόμα πιο έξυπνο, διάβασε του περισσότερα παραμύθια.
Και το σημαντικότερο όλων είναι πως αυτό το έλεγε ένας άνθρωπος που ήταν Φυσικός και δεν είχε καμιά σχέση με τα παραμύθια.
